Matka – Agnieszka Kita – z wieloletnim doświadczeniem w twórczości artystycznej, przedstawia swoje subtelne i mistyczne prace, podczas gdy jej córki – Magda i Paulina – prezentują bardziej nowoczesne, szczegółowe i abstrakcyjne obrazy. Ta wystawa to nie tylko okazja do obserwacji rozwoju artystycznego matki i córek, ale także do zrozumienia ich indywidualnych perspektyw i sposobu widzenia świata.
***
Relacja filmowa – by Zenon Krawczyk
***
Magda Kita – ukończyła Liceum Plastyczne im. Cypriana Kamila Norwida. Tak mówi o swojej twórczości: Biorę inspiracje z każdego możliwego źródła. Czasem pomysły przychodzą mi spontanicznie, a innym razem najpierw muszę przygotować wiele projektów. Obrazy są tworzone w różnych technikach malarskich: olej, akryl oraz grafika komputerowa. Zależy mi, żeby moje obrazy wywoływały emocje oraz oddawały pewien określony klimat. Malowanie przynosi mi spokój, komfort psychiczny oraz pozwala wyrazić siebie, oraz to, co chce czuć. Mój styl charakteryzuje się dużą ilością detali, prace są stylizowane oraz niekiedy posiadają elementy fantastyczne lub przypominające marzenia senne.
Paulina Kita – ukończyła Liceum Plastyczne im. Cypriana Kamila Norwida – dyplom ze specjalizacji Tkanina artystyczna. Absolwentka Wydziału Artystycznego UMCS na kierunku Grafika, w 2014 roku obroniła dyplom z grafiki projektowej w pracowni prof. Piotra Lecha (tytuł dyplomu: „Medytacja”). Jest zwolenniczką sztuki abstrakcyjnej, szczególnie bliski jest jej suprematyzm, czyli sztuka oparta na wrażeniu towarzyszącemu odbiorowi dzieła. Oprócz malarstwa i grafiki jej wielką pasją jest programowanie.
Agnieszka Gadzińska-Kita – absolwentka Instytutu Wychowania Artystycznego UMCS w Lublinie. Dyplom z malarstwa uzyskała w 1986 roku w pracowni prof. Mariana Stelmasika. Członek Związku Polskich Artystów Plastyków, Polskiego Stowarzyszenia Nauczycieli Plastyków oraz Kazimierskiej Konfraterni Sztuki. Zajmuje się malarstwem i rysunkiem.
… Zapisuję w obrazach wrażenia ulotne, nierealne, abstrakcyjne. Lubię niedosłownośći elastyczność w interpretacji; tworzę coś, co jest dla mnie osobiste, sentymentalne. Pomimo że preferuje obecnie pejzaż przetworzony, czasem nawiązuje też do realizmu, gdy mnie coś szczególnie zainteresuje…
